Kostium
Otrzymane w 2020 roku dofinansowanie z programu Narodowego Centrum Kultury "EtnoPolska 2020" pozwoliło nam na opracowanie i wykonanie nowych strojów ludowych dla zespołu. Stroje te zostały wykonane na podstawie badań terenowych z roku 2002, przeprowadzonych przez P. Heleną Kozłowską z ówczesnego Regionalnego Ośrodka Kultury i Sztuki w Suwałkach wraz z P. Barbarą Kaznowską z Muzeum Etnograficznego w Warszawie, oraz charakterystyki stroju ludowego na Suwalszczyźnie według prof. Mariana Pokropka.
Mianem stroju ludowego określany jest ubiór świąteczny i uroczysty. Ludowy strój regionalny jest charakterystyczny dla danego terytorium i jest odmienny od strojów noszonych w innych regionach. Na Suwalszczyźnie nastąpił wczesny zanik strojów ludowych, co było związane m.in. z represjami po upadku powstania styczniowego a także czynnikami ekonomicznymi, gdyż kupno materiałów tekstylnych produkcji fabrycznej zaczęło stawać się korzystniejsze od produkcji tkanin z miejscowych materiałów. W ten sposób ciągle redukowano elementy stroju ludowego. Jedynymi opisami XIX-wiecznych strojów ludowych z terenu Suwalszczyzny są prace Aleksandra Połujańskiego, Oskara Kolberga i litografie Wojciecha Gersona.
Charakterystyka stroju:
Strój damski (panieński)
Na lnianą koszulę o kroju przyramkowym, wykończoną przy mankietach oraz stójce koronką klockową, dziewczęta zakładają serdaki w kolorach pastelowych. Pod spódnicę wkładają trzywarstwowe halki z białego płótna. Ciemne spódnice szyte są w kliny i wykończone szczoteczką. przewiązują się w pasie białym fartuchem ze wstawkami z koronki klockowej. Na nogi zakładają czarne, sznurowane kozaki. Nakryciem głowy dziewcząt są wianki ze sztucznych polnych kwiatów, spod których wychodzą warkocze przewiązane czerwonymi wstążkami. Uzupełnieniem stroju są zakładane na szyje drewniane, dwurzędowe korale.
- Krój przyramkowy - najstarsze koszule, jakie dało się odtworzyć w naszym regionie, miały krój przyramkowy. Szyto je z dwóch prostokątnych kawałków cienkiego płótna lnianego z wycięciem z przodu zakończonym stójką, czyli wąskim stojącym kołnierzykiem. Rękawy koszul były bufiaste, marszczone przy makietach, wszyte pod pachami z dodatkiem klinów.
- Koronka klockowa - koronka wykonywana na specjalnej poduszeczce. Wzory tworzone są w wyniku odpowiedniego manewrowania parami klocków, czyli szpuleczek z nawiniętą nicią.
- Serdak - gorset z kaletkami czyli klapkami krojonymi razem z resztą gorsetu.
Na lnianą koszulę przyramkową ze stójką, mężczyźni nakładają czarne, wełniane kamizelki na zapięcia pętelkowe. Płócienne, białe spodnie wkładają w czarne kozaki z wysokimi cholewkami. Na głowę zakładają maciejówki, czyli niskie, okrągłe czapki z lakierowanymi daszkami.
Strój dziewczęcy (pastuszy)
Lniane koszulę, dziewczęta wkładają w lekko marszczone spódnice. Na stopy zakładają ciemne półbuty. Na głowie zawiązują lniane chusteczki, spod których wychodzą warkocze przewiązane czerwonymi wstążkami.
Strój chłopięcy (pastuszy)